آدرس اشتباهي؛ آقازاده خوب، آقازاده بد

اما اين دو قسمت يك چيز مشترك دارند؛ رفقاي ديروز كه اكنون پس از بازگشت از ميدان جنگ از ميدان جنگ جدا شده اند ، يكي در زيرزمين آجر ، ملبس به تن پوشيده از شانه هاي حافظ و مولوي ، به نظر مي رسد از همه مستقل است ، و ديگري پا به ميدان گذاشت سياست است و از معاون راضي نيست و روياي وزارتخانه آن را دارد.

هر دوي آنها نسل ديگري را دنبال مي كنند كه از قضا ، حتي اگر والدينشان از هم جدا شده اند ، روبرو مي شوند ، به نظر مي رسد فرزندانشان ، يا به عبارت ديگر نوه هاي امروز ، سرنوشت داشته اند. يكي مجري قاطع عدالت است و ديگري اصرار بر دور زدن هرگونه قوانين و مقررات براي دستيابي به آنچه صحيح مي داند.

اين نماي كلي از سريالي است كه با نام كنجكاو “آقازاده” از شبكه خانگي پخش مي شود.

كهن الگوي شيطان و خوب و بد در روزهايي كه درام سريال ها و فيلم هاي موجود پيچيده تر از اين تقسيم بندي ها است ، چقدر به مخاطبان فعلي پاسخ مي دهد و مي تواند آنها را راضي كند ، همچنان نكته اصلي است . اما جاي ديگري است.

اين آموزش مي تواند به پيشبرد درگيري به يك درام معمولي كمك كند ، و حتي ممكن است جذاب و سرگرم كننده به نظر برسد ، اما وقتي كنايه ها و شبيه سازي ها مشابه خارجي پيدا مي كنند و ذهن مردم – همانطور كه سازندگان مي خواهند – واقعيت را تقليد مي كنند. ، مشكل بوجود مي آيد.

سريال “آقازاده” بيشترين بازديد را براي يك موضوع اشتباه دارد. اگر بپذيريم كه طبق تعاريف كلاسيك ، مضمون بازتابي از نگاه سازنده به مضمون اصلي است و وقايع و كنش هاي شخصيت ها بايد مضمون را بازنمايي و روشن كنند. به جاي سريال ، هر زمان كه كار با آقازاده و سبك زندگي دو گروه مقايسه مي شود كه مسيرشان از هم جدا شده است ، علت به سطح خطاهاي فردي و ريشه ها كاهش مي يابد ، و نه نقد ساختاري كه ممكن است داراي نقاط ضعف و نقص باشد. براي فراهم كردن زمينه برخي كارها ، انجام نشده است. حامد ، آقازاده ، مدير عدالت ، بيشتر نگران است كه مردم همه آقازاده ها را با يك چشم ببينند و فرقي بين او و رقيبش قائل نشوند. آنچه به تمام اين تاريخچه و درگيري خاتمه نمي دهد به دليل همين مضمون اشتباه است. در قسمت آخر ، در مقبره نيما بحري ، حاج رضا (پدر حامد ، آقازاده خوب) براي همراه سابق خود ، امير بحري (مربي / پدر آقازاده باد) ، با تأكيد بر روايت هاي مختلفي كه ممكن است در آن دخيل باشد اين داستان ، داستان خاص خود را روايت مي كند. وي با تأمل در مضمون سريال مي گويد: “اما من همين داستان را مي دانم.” داستاني كه در واقع پاشنه آشيل سريال است.

توجه به اين موضوع در مضمون اين مجموعه دور از ذهن سازندگان نيست كه آقازاده ها ، صرف نظر از خانواده اي كه در آن بزرگ مي شوند ، در ساختار مناسب پشت سر مي گذارند و آن موقع است كه بايد اين كار انجام شود. تلاش براي استفاده از فرصت ها. هيچ تقاطعي را نمي توان بدون چراغ راهنمايي نگه داشت و بسته به ماهيت افراد حلال و حرام مي توان انتظار ترافيك روان و احترام به حق تقدم را داشت. در دنياي پيچيده اي كه روابط كار و اخلاقي متنوعي با آن روبرو است ، هيچ ساختار درست ، منسجم و شفافي وجود ندارد كه بتواند يك شهروند خوب توليد كند و هيچ اشراف و خوبي در يك ساختار غلط ، مات ، فاسد يا نااميد كننده مدل سوم را ندارد.

عجيب است كه جامعه و رويدادهاي تاريخي بسيار بالاتر از سازندگان سريال پيش مي روند ، يعني حداقل در دهه هاي اخير بسياري از مخاطبان با چشم خود ديده اند كه فرصت ها و امكانات در دست اين دو است آقايان و والدين آنها دست به دست هم داده اند. همان پاشنه را روشن كنيد.

سريال “آقازاده” اين پتانسيل را داشت كه سرانجام با روايتي جذاب و پرتنش ، با آسيب شناسي ، مخاطب و قهرمان داستان را درك كند كه چرا ما به اينجا آمده ايم. فرصتي كه به دليل يك موضوع اشتباه از دست رفته است.

فيلم ها و مجموعه هاي زيادي از درگيري هاي سياسي پشت صحنه ، جنبه هاي پنهان و فساد مالي و اخلاقي صاحبان قدرت در جهان وجود دارد ، زيرا هميشه براي مردم جذاب و سرگرم كننده بوده است ، اما بياييد صادق باشيم حتي اگر بحث سريال در سيستم توليد فيلم و تلويزيون كه در آن شفافيت دستمزد و نحوه پرداخت ماليات براي نحوه تأمين مالي و دسترسي به آنها وجود ندارد ، اما برعكس ، با ديد ساده كار مي كند ، در اين مناطق ابهام وجود دارد ، س questionsالات و كلمات ، احاديث ، و شايعات. آيا مي توان انتظار داشت مخاطبان چالش فساد و تقاضاي شفافيت را جدي بگيرند؟

5757