«جمهوري افغانستان» بيشتر به شوخي شبيه بود

به گزارش مجله روز ، عباس عبدي ، روزنامه نگار ، در يادداشت روزنامه اعتماد او نوشت: “حوادث در افغانستان همه ناظران را شگفت زده كرده است.” چگونه مي توان قدرت پيشرو جهان به مدت بيست سال در يك كشور توسعه نيافته مستقيم نظامي و سياسي داشت و تمام قدرت خود را براي تشكيل دولت بسيج كرد و نزديك به 8000 نفر را از دست داد و بيش از 2 ميليارد دلار هزينه كرد؟ آيا به محض خروج از اين كشور بدون حتي يك درگيري بزرگ ، آيا كل دولت و ارتش خالي آن در مقابل ارتجاعي ترين جريان شكست خواهند خورد و به سرعت دولت را تحويل مي دهند و ترجيح مي دهند رئيس جمهور فرار كند؟

ريشه بحران افغانستان در مداخله خارجي نهفته است. در ابتدا ، اتحاد جماهير شوروي مي خواست يك جامعه سوسياليستي و كمونيستي در روستاهاي افغانستان ايجاد كند ، اما نتيجه آن چه بود؟ تشكيل مرتجع ترين گروه سياسي و فكري در منطقه ، طالبان ؛ گروهي به معناي واقعي كلمه واكنشي تر و خشن تر از سلفي هاي خاورميانه هستند. كودتاي شوروي هزينه سنگيني را بر اين ابرقدرت تحميل كرد. بدون پيشرفت مردم افغانستان. وي همچنين افغانستان را بيش از دو دهه درگير جنگ داخلي كرد. نهادهاي سياسي افغانستان در طول جنگ ضربه خوردند و اين كشور عقب نشيني كرد. اتحاد جماهير شوروي نيز سقوط كرد. افغانستان به ميدان بازي قدرت هاي جهاني تبديل شده بود. ايالات متحده ، بريتانيا و غرب از بدترين گروه هايي كه بعدها به نام طالبان معروف شدند براي سرنگوني دولت كمونيستي حمايت كردند. با از بين رفتن زيرساخت هاي سياسي و ورود ناخالص خارجي و قاچاق مواد مخدر براي تأمين مالي گروه هاي ضد كمونيستي ، وحدت سياسي در افغانستان ناممكن شد. كافي است بگويم كه اين گروه ها بيشتر از دولت كمونيست كشته اند. در اين فضا بود كه طالبان به عنوان جرياني كه مورد حمايت عربستان سعودي ، امارات متحده عربي و پاكستان بود وارد افغانستان شد و افغانستان را فتح كرد ، اما جهان آنها را به رسميت نشناخت. افغانستان با حضور يك دولت مرتجع لانه يك گروه تروريستي شد. 11 سپتامبر محصول شكل گيري اين لانه در گوشه اي از جهان بود. ايالات متحده آمد و طالبان را در مدت كوتاهي منحل كرد ، اما آنها نتوانستند به عنوان يك ملت مفهومي ايجاد كنند. جمهوري جمهوري افغانستان بيشتر يك شوخي بود. يك دولت فاسد قبيله اي نمي تواند هيچ قدرتي نداشته باشد. در حالي كه آنها آمريكايي بودند ، مشكلات مشخص نمي شد ، اما پس از رفتن آنها ، آن بادكنك خالي منفجر شد. افغانستان بار ديگر در حال ورود به دوره ديگري از بحران است كه بايد در روزهاي آينده بيشتر مورد بررسي قرار گيرد. “

انتهاي پيام