نشستي با حضور مجيد مجيدي درباره حضورهاي بين المللي سينماي ايران

به گزارش مجله روز ، اولين نشست جلسات ديپلماتيك و هنري با محوريت سينماي ايران در عرصه بين المللي در قالب ميزگردي با عنوان “سينماي ايران و عرصه بين المللي ؛ تأثيرات و تأثيرات” ، چهارشنبه ، 8 سپتامبر 1400 برگزار شد. در مجتمع فرهنگي هنري آسمان فرهنگستان هنر.
در ابتداي اين نشست كه به سرپرستي ميثم يزدي و با حضور مجيد مجيدي (رئيس آكادمي فيلم) ، رائد فريدزاده و شادمهر راستين برگزار شد ، مسعود ناصري (سرپرست مجتمع فرهنگي هنري آسمان) با استقبال از عموم كردها سخنراني خود را به شرح زير آغاز كردند: به طور كلي ، تلاش ما در مجتمع فرهنگي هنري آسمان ، همانطور كه از فرهنگستان هنر انتظار مي رفت ، استفاده از دانش بزرگان آسمان است. ادبيات ، هنر و انديشه.

ناصري ادامه داد: به نظر من ابتدا بايد محور گفتگو را تعيين كنيم و از همان ابتدا تعيين كنيم كه چه چيزي را مي خواهيم بررسي كنيم. اگر بخواهيم “سينماي ايران” و “سينماي بين المللي” را بگوييم ، بايد بدانيم كه اين موضوع بسيار گسترده است و بخشهاي مختلفي را شامل مي شود.

موضوع ما ممكن است جشنواره باشد. اين مي تواند خلاقيت هنري باشد يا مي توانيم آن را به عنوان ابزاري براي دولت ها در نظر بگيريم. بنابراين ، به نظر من ، بهتر است در يك موضوع اساسي و مشترك گردهم آييم و سپس گفتگو كنيم.

ميثم يزدي ، دبير علمي ديپلماسي هنري فرهنگستان هنر ، سپس در اين جلسه توضيحاتي در مورد چگونگي شكل گيري اين پروژه ارائه داد و توضيح داد: تمركز بر قدرت نرم ، ديپلماسي و هنر است. گروه كاري ديپلماسي هنري مجموعه اي از جلسات ، ميزهاي گرد ، مصاحبه ها و برنامه هايي مانند ديپلماسي و سينما ، ديپلماسي و معماري ، ديپلماسي و موسيقي را با همين عنوان ايجاد كرده است. اين ميز گرد نيز در همان قاب قرار دارد.

وي ادامه داد: از منظر رويكردها و نظريه هاي قدرت نرم ، سينما نقش بسيار كليدي در ارتباطات بين فرهنگي و تأثيرگذاري بر ذهن و روح مخاطبان ملل مختلف ايفا مي كند. از ديدگاه ماتريسي و گونه شناسي ، قدرت نرم ، سه گانه “قدرت ظريف” ، “قدرت درخشان” و “قدرت زيبا” چشم اندازهايي هستند كه از طريق آنها مي توان تأثير هنرها و عموم را ايجاد ، اندازه گيري و بازخواني كرد.

وي با اشاره به حضور فيلم هاي مجيد مجيدي در عرصه بين المللي ، به يكي از رويدادهاي اخير اين حضور در اسپانيا اشاره كرد و رويكرد خود را به «سينماي طبيعي» در نظر گرفت و معتقد بود كه زبان ايراني در عرصه بين المللي حضوري برجسته دارد. به
يزدي ابراز اميدواري كرد كه در گفتگو با هنرمندان ، كارگردانان ، محققان و منتقدان نويسنده ، تصويري از قدرت نرم هنري ايران در قالب هاي مختلف تحقيقاتي منتشر و توسعه داده شود.

شادمهر راستين ميزگرد را اينگونه ادامه داد: با توجه به سينماي ايران و پيشنهاد مي شود ويژگي هاي اين سينما كشف شود ، بايد پرسيد كه قدرت اين رسانه سخت است يا نرم. آيا قدرت محسوب مي شود يا خير؟ محدود كردن بحث ها در اين جلسات به ما كمك مي كند تا بدانيم وقتي مي خواهيم درباره سينماي ايران صحبت كنيم دقيقاً از چه سينمايي صحبت مي كنيم و منظور ما از حضور بين المللي چيست.

نويسنده سينماي ايران ادامه داد: جوهر سينماي ايران به احساسات مربوط مي شود نه به قدرت؛ و اين قدرت سينماي ايران است. بنابراين ، وقتي از حضور بين المللي سينماي ايران صحبت مي كنيم ، بايد اين موضوع را در نظر بگيريم. وقتي موضوعي به اين بزرگي هنوز براي ما ناشناخته است ، نمي توانيم بگوييم سينماي ايران است و جشنواره است. حالا بياييد به اين مشكل نگاه كنيم. ما بايد بدانيم كه عبارت “حضور بين المللي” شامل چه مواردي است و آيا مثلاً سينماي ايران يا هاليوود را مي توان در يك قالب مورد بحث قرار داد.

منتقد فيلم آن را چنين خلاصه كرد: بهتر است زبان سينماي ايران را كه اصلي ترين دستاورد 50 سال هنر ايران است ، مطالعه كنيم تا دريابيم اين زبان چه ويژگي هايي دارد ، گرامر آن چيست و چگونه به كجا مي آيد از اينكه بتوانم با سينماي جهان صحبت كنم. از اين منظر مي توان توضيح داد.

رائد فريدزاده ، يكي از اعضاي هيئت علمي دانشگاه شهيد بهشتي نيز در اين ميزگرد گفت: «وقتي مي خواهيم هنر و سينما را به عنوان ابزاري براي قدرت نرم در نظر بگيريم ، اصولاً در حلقه اي از مفاهيم از پيش تعيين شده گرفتار مي شويم. ، هنر به ابزاري در دست سياستمداران براي پيشبرد مقاصد سياسي و ديپلماتيك خود تبديل مي شود. تفكر و زبان تفكيك ناپذير هستند. پذيرش فكر و انديشه در پس پذيرش زبان مرسوم و كاربرد اين مفاهيم است. اين اشتباه نيست به پيش داوري ها و سوء تفاهم هايي كه بين مقامات وجود دارد و اين شبهه كه هر كس فيلمي از ما را در خارج از مرزهاي ايران ببيند ، عمداً سعي خواهد كرد تا جنبه هايي را برجسته كند. در نتيجه ، فيلمساز ايراني كه در آثار خود با فقر و مشكلات سروكار دارد ، قطعاً براي آنها فيلم مي سازد ، اين يك اشتباه بزرگ براي اين افراد است.

اين محقق موضوع را به تجزيه و تحليل روايت آورد و به شرح زير ادامه داد: ابتدا ، بايد بگوييم كه هر اثر هنري نظامي از “كد نويسي” است. اين بدان معناست كه هر اثر هنري معناي خاص خود را دارد و وقتي مخاطبي ايراني يك اثر ايراني را مي بيند ، آن را در چارچوب سيستم مفهومي خود مي يابد ، كه لزوماً توسط فردي در فرهنگ ديگر به يك شكل تفسير و درك نمي شود. به اول ، موضوع مخاطبان اصلي سينماي ايران خود سينما است و براي تماشاگر در وهله اول ، مهم نيست كه اين داستان در كجا اتفاق مي افتد. آنها از يك روايت انساني پيروي مي كنند.

فريدزاده ادامه داد: سينما در كلمات يك ويژگي مشترك دارد و يك ويژگي مشترك. به نظر من ورود به بحث مقايسه سينماي ايران با سينماي صنعتي ساير كشورها يك اشتباه استراتژيك است. فقط اين نيست كه ما نمي توانيم فيلمي مانند هاليوود بسازيم زيرا ابزار نداريم. نه! اما اگر اثري از اين نوع بسازيم ، چيزي بيش از يك نسخه اصلي و منحصر به فرد نيست.

اين محقق همچنين به اهميت محتوا اشاره كرد و گفت: در ترجمه بسياري از چيزها از بين مي رود. در ايران ، ما در مورد چيزي به نام توليد علمي يا توليد محتوا صحبت مي كنيم. توليد علمي وجود ندارد. آنها علم توليد نمي كنند. در واقع علم و محتوا ايجاد مي شود. مواردي مانند هنر وجود دارد و كار او اين است كه شما را با جهان آشنا كند و به اين ترتيب ، قبل از اينكه جنبه هاي فني و صنعتي را ببينيد ، تحت تأثير جنبه هنري او قرار مي گيريد. به طور خلاصه ، اين س :ال: “او تا چه حد يك هنرمند خلاق بوده و يك اثر هنري در سطح جهاني به روي ما باز كرده است؟” مسئله جهاني است.

مجيد مجيدي ، رئيس گروه فيلم فرهنگستان هنر نيز سخنان خود را اينگونه آغاز كرد: درباره حضور سينماي ايران در خارج از كشور صحبت هاي زيادي شده است. شايد يكي از دلايل آن اين باشد كه به درستي مورد توجه قرار نگرفته است و در اين صورت توجه بيشتري به جنبه هاي سياسي آن شده است. من ايده فيلم هايم را از فضايي كه با مخاطبانم ملاقات مي كنم ، مي گيرم.

به ياد دارم خانم سوزان سانتاگ در مقاله اي وقتي فيلم “بچه هاي آسمان” را در جشنواره فيلم نيويورك ديد ، نوشت: به آرامي سرم را خم مي كنم. و اين چه فرهنگ باشكوهي است! ”

مجيدي همچنين به اعتبار جشنواره ها اشاره كرد و گفت: از همه فيلم هاي ما كه در جشنواره هاي خارجي به نمايش در مي آيند نمي توان دفاع كرد. اول اين كه چندين هزار جشنواره وجود دارد و دوم اين است كه آبرويي كه اين جشنواره ها دارند ، اهميت و تأثير آنها را ببينيم. اين يك مسئله است و حضور جهاني يك موضوع ديگر. حضور جهاني به اين معني است كه يك فيلم با مخاطبان متنوع در سراسر جهان ارتباط برقرار مي كند. اين حضور فقط در جشنواره ها نيست ، در دانشگاه ها و مراكز فرهنگي قابل مشاهده است و مثر است. اين يك موضوع بسيار مهم است و من فكر مي كنم ما مدت هاست از اين سياست هاي فرهنگي غفلت مي كنيم.

گزارش تفصيلي اين نشست در سفير فصلي فرهنگستان هنر منتشر مي شود.

انتهاي پيام