از جانب من ببوس رويش…

به گزارش مجله ايراني ، “نامه نويسي” قرن ها وجود داشته است؛ در هر كجا كه يك مرد زندگي مي كند ، احساسات غلبه مي كند ، شرايط مهم است و او انگشتان خود را نوشت. ارائه مقاله در هر دوره نسبت به دوره هاي ديگر دستخوش تغييرات زيادي شده است. روزگاري كه تلگراف مردم را به كبوترها دست مي زدند ، تلگراف دردسرساز بود و روزي روزگاري ، پستچيان ، اين پيام رسان هاي شاد ، نامه ها را تحويل مي دادند. اما امروزه هركسي پيك مخصوص خود را دارد. ما تلفن را تا آنجا كه مي خواهيم بر مي داريم ، بدون اينكه نگران تمام شدن جوهر و كاغذ باشيم ، شخصيت ها را كنار هم مي گذاريم ، يك دكمه را فشار مي دهيم و نامه در يك چشم بر هم زدن ارسال مي شود.

نامه ها ، مانند بسياري چيزهاي ديگر ، محتواي متفاوتي دارند. دانشجويان ، كارمندان ، مديران ، سياستمداران و بسياري از افراد در مناصب با دنياي نامه بيگانه نيستند و از آن به طور گسترده براي مكاتبات سازماني و تجارت استفاده مي كنند. اما اكنون تقريباً همه چيز الكترونيكي شده است ، مكاتبات اداري نيز از طريق سيستم ها و سايتها مبادله مي شود و دوران كاغذبازي به پايان رسيده است. با مرور اسناد و مدارك حروف ، پيشرفت هر مورد نوستالژيكي را مدرن مي كند. “به آرامي” پيام رسان نامه هاي باز است. هر چيزي كه نوشته مي شود داراي موضوع ، گيرنده ، فرستنده ، مبدا ، مقصد و آنلاين است. زمان لازم براي رسيدن هر نامه بسته به مختصات جغرافيايي و فاصله بين گيرنده و فرستنده. به عنوان مثال ، اگر فاصله تهران تا شيراز 10 ساعت باشد ، پست الكترونيكي 10 ساعت طول مي كشد تا از تهران به شيراز برسيد. در نگاه اول ، اين ويژگي ممكن است عجيب و بي معني به نظر برسد ، اما براي علاقه مندان به نوشتن و برقراري ارتباط به عنوان هيجان انگيز تعبير مي شود. يكي از فعالان اسلووني يك زن 20 ساله و دانشجوي پزشكي است كه در مورد پيام رسان ها مي گويد: اسلوولي داراي محيطي سالم و پويا است و براي افرادي كه در برقراري ارتباط مشكل دارند مناسب است. “در اين پيام رسان ها مي توان با افراد ديگري كه در ايران زندگي نمي كنند ارتباط برقرار كرد ، براي آنها نامه نوشت و از وضعيت داخلي آنها مطلع شد ، و اين بديهي است كه بستر مناسبي براي پيام هاي ضروري است.” نه. “

كشيشان قديم ، پيام رسان هاي قديمي ، خبرنگاران ديروز و پيام آوران امروز همگي بر صحراي چشم انتظار منتظران حواريون مي بارند. نام يكي از اين افراد آقاي كيخسرووي است. او 40 سال دارد و 20 سال نامه نويس بوده و اكنون مسئول اداره پست تهران است. او در اين روزها كه مصادف با روز جهاني پست است ، در مورد چندين سال نامه نگاري در ايران مي گويد كه در ابتداي كار خود روزانه چندين حجم نامه با بسته ارسال مي شد و اكنون بسته ها و خريدهاي آنلاين. جايگزين “نور سفيد” شده است. به پاكت هاي ديواري “. آقاي كيخوسروي مي گويد:” دوران نامه نگاري پستي تقريباً از بين رفته است و نامه هاي حاوي مكاتبات شخصي با موارد پستي مانند اسناد هويت ، شناسنامه ، گواهي نامه ، كارت ملي ، اسناد دانشگاهي و كاري ، اطلاعيه ها و تغيير داده مي شود. با چك و غيره تعداد نامه هاي خصوصي به شدت كاهش يافته است. “همچنين ممكن است گفته شود كه شيوع اين نوع نامه ها نامه هاي تنها از چند دانش آموز است كه به تازگي نامه نويسي را آموخته اند و ديگر سربازاني كه به جاي نوشتن نامه از خانواده دور هستند.”

آقاي كيخسروي در مورد مشكلات پستچي ها صحبت مي كند كه حمل بسته از نامه سخت تر است ، زيرا ارسال نامه كافي است ، اما فقط دستگاه مسئول ارسال بسته هاي اضافي است و در اين ترافيك كلان شهرها ، به ويژه تهران ، پستچي ها بيشتر كار مي كنند. وي مي گويد پوشش پست به اين صورت است كه حتي اداره پست ايران حمل و نقل به دورترين نقاط خارج از مرزهاي داخلي با كمترين هزينه را مي پذيرد و اين آسيب زيادي را وارد مي كند. اما با همه اين جزئيات مي توان ادعا كرد كه “پست” يكي از كارآمدترين مجموعه هاي كشور است.

انتهاي پيام