فاجعه قندوز افغانستان، حاصل جهل و تكفير

به نام خدا. كساني كه قابل اعتماد هستند و به ظلم و ستم كساني كه در امان هستند ايمان ندارند.
فاجعه دلخراش قتل وحشيانه بيگناهان در كندز ، افغانستان ، براي همه اعضاي تمدن بشري اسفناك و شرم آور است ، اما براي جامعه مذهبي حتي دردناك تر و مايه تاسف است:
1- از آنجا كه اين فجايع تحت پوشش دين و به نام قرب به خدا انجام مي شود ، به نام ديني كه معتقدانش به خدايي معتقدند كه در همان صلح و رسالت پيامبرش (ص) ، رحمت ، مهرباني و صلح را گسترش مي دهد.

2- شكي نيست كه پشت صحنه و عامل اصلي اين اقدامات جنايتكارانه دستهاي نجس قدرتهاي سياسي و عطش قدرت است و از استاد قدرت فزاينده هيچ انتظاري نمي رود مگر براي حفظ منافع خود آنها. اما تراژدي اين است كه مديران فريب خورده مستقيم و قربانيان بدشانس قرون تاريك ، كه با منفجر كردن خود باعث ايجاد زمين و خونريزي ديگران مي شوند ، زندگي افراد بي گناه را به عنوان دليلي براي رسيدن به جهنم آتشين تبديل مي كنند. بلندترين بهشت انگيزه اي كه از تشنگي قدرت با تزريق جهل و شستشوي مغزي فراهم مي شود !!

3- آنچه در تزريق جهل و تسريع اين فجايع نقش مستقيم دارد ، عنصري خطرناك به نام «تكفير» است! تكفير به اين معني است كه خود را راست مي داند و ديگران كه با دروغ بودن و بدون هيچ حقي حتي حق حيات موافق نيستند و علاوه بر اين خود را مجبور به جان خود مي كند.

3- اگرچه من خود را شرور اين فاجعه انساني مي دانم و با همه افغانهاي عزيزم گريه مي كنم ، اما براي همه كساني كه از خون مظلومان مظلوم هستند ، رحمت الهي بزرگ مي خواهم و از بزرگان جوامع مذهبي عاجزانه درخواست مي كنم. به جاي معلول ، تكفير را براي تكرار اين فجايع غم انگيز محكوم كنيد و تسامح مذهبي و احترام به افكار ديگران را توصيه كنيد. نداي جاودانه و ابدي “و ما را بفرست ، رحمت جهانيان را نجات ده (پيامبران / 107)” و وحدت خانواده بشري ، يعني محتواي “اي مردم ، من خالق من از” ذكر زنان (حجرات / 13) “به طوري كه رسالت اديان به جايگاه اوليه خود باز مي گردد. درود بر شما و رحمت و بركت خداوند.

* رئيس مطالعات اسلامي ، آكادمي علوم